Dwa filmy z Dwóch Brzegów

Filmowych wspomnień z Kazimierza ciąg dalszy (tu pierwsza porcja)! Ponieważ szkoda mi czasu na recenzje letnich filmów, przywołam tylko te, które obudziły silne emocje - niekoniecznie pozytywne... Pierwszy tytuł dedykuję Pawłowi, bo prawie wydrapaliśmy sobie oczy w dyskusji nad nim.

Polowanie, reż. T. Vinterberg, Dania 2012

Osochozi?

Lucas żyje w niewielkiej szwedzkiej miejscowości. Rzetelnie wykonuje swoją pracę w przedszkolu, zabiega o częstsze kontakty z synem (który mieszka z byłą żoną Lucasa), a czas wolny spędza z przyjaciółmi na tradycyjnych polowaniach (bardzo tradycyjnych – zwierzęcy temperament szwedzkich mężczyzn to soczysty element filmu!). Nagle spokojną egzystencję Lucasa burzy oskarżenie ze strony podopiecznej z przedszkola, kilkuletniej dziewczynki... Rozpoczyna się konflikt: wyobcowana jednostka vs. zwarta społeczność miasteczka.

Moja opinia:

Polowanie byłoby znacznie lepszym filmem, gdyby reżyser mocniej skupił się na relacji głównego bohatera z jego przyjacielem - relacji, która zostaje wystawiona na dramatyczną próbę. Niestety, wątek ten przez sporą część akcji ustępuje miejsca zmaganiom samotnej jednostki z ostracyzmem społecznym. A w tym obszarze Vinterberg idzie już utartym szlakiem. Wyobraźcie sobie wszystkie możliwe sposoby piętnowania człowieka przez zbiorowość, wszystkie przejawy wykluczenia w małym miasteczku, wszystkie odcienie niechęci ze strony sąsiadów... Macie? Vinterberg odhacza je w scenariuszu jeden po drugim, przewidywalnie i typowo. A szkoda, bo na linii Lucas - Theo reżyser wykazuje się dużą wrażliwością i z tego powodu kilka scen z Polowania bardzo mnie poruszyło. Film zyskałby na pogłębieniu wątków osobistych zamiast grubo ciosanych portretów społeczności - póki co, bardziej polecam Festen tego reżysera.

Stacja Warszawa, reż. M. Cuske, K. Lisowski i in., Polska 2013

Osochozi?

Film utkany z kilku osobnych wątków (prowadzonych wspólnie przez aż 5 reżyserów), które - jak zwykle bywa w przypadku takiej konwencji - w pewnym momencie stykają się ze sobą. Galeria postaci obejmuje przedstawicieli różnych środowisk - od zagubionej pracownicy korporacji, poprzez zbuntowane dziecko z prowincji, ekspedientkę w parszywym sklepie z gadżetami erotycznymi, aż po więźnia przekonanego, że jest mesjaszem. W tle wiele problemów społecznych z pierwszych stron gazet - fanatyzm religijny, pedofilia, pracoholizm, alkoholizm...

Moja opinia

Chaotyczny, wtórny i banalny film. Z założenia, jak sądzę, obraz problemów współczesnej Warszawy (czy dużego miasta w ogóle), dalekich od lukrowanej rzeczywistości seriali tvn. W efekcie - nieudany splot epizodów, nużących, przewidywalnych albo niedopracowanych. Nie pomogli znakomici aktorzy: Eryk Lubos, Zbigniew Zamachowski, Janusz Chabior, Marta Lipińska...).

(Maryna, to film, który ilustruje wszystkie Twoje negatywne opinie o polskim kinie - absolutnie nie oglądaj!)