sobota, 21 marca 2015

Czasem się spóźnią, zgubią parasol

Tekst, którą zamierzam napisać za 20 lat. Z dedykacją dla wszystkich koleżanek ze studiów humanistycznych. [Uwaga, znane już czytelnikom Kieszeni z FB, bo piosenkę ułożyłam kiedyś przy winie i czacie.]

Ilustracja Cate Parr
1. W październikowym pejzażu miasta
rozpoczynają jesienną zmianę;
śmiech ich uczelnia tłumi ceglasta,
patrzą Degasem, myślą Leśmianem.

Czasem się spóźnią, zgubią parasol,
zabłądzą w miejskim biegu wydarzeń,
do domu wrócą okrężną trasą,

w dłoni ściskając sześć nowych marzeń.