Czy Makro podkłada świnię klientom?

Głośna zrobiła się sprawa eksponowania na półkach sieci Makro prosiaczków zapakowanych w folię. Oburzyli się zarówno obrońcy praw zwierząt, jak i część konsumentów, która - choć mięso spożywa - poczuła się dotknięta dosadnym sposobem jego prezentacji. Pod wpływem nacisków, Makro wycofało prosięta ze stoiska mięsnego.

Przyznam, że mam ambiwalentne uczucia. Jestem wegetarianką od 13 lat i stoją za tym motywy etyczne. Nie nawracam znajomych na dietę bezmięsną, bo wiem, że taka decyzja musi wynikać z własnej refleksji, a nie - perswazji innych. Ale owszem, zawsze cieszy mnie, kiedy ktoś przejawia wrażliwość na cierpienie zwierząt, kiedy podejmuje decyzję o przejściu na wegetarianizm albo chociaż stara się kupować mięso pochodzące z hodowli, które gwarantują humanitarny ubój. Cieszy mnie dojrzałe i przemyślane podejście do tematu; szanuję też konsekwentny wybór, by jeść mięso. Nie szanuję - absolutnego braku refleksji.

Czy widok prosiaczków jest dla mnie przygnębiający? Oczywiście, porusza mnie i utwierdza w przekonaniu, że w moim przypadku wegetarianizm był dobrym wyborem. Ale przygnębiają  mnie też krowie ozory, świńskie głowy w gablotach chłodniczych, króliki, które zdarzało mi się widzieć, bezgłowe indyki, kurze łapki - wszystko, co wskazuje, że żywe stworzenie zostało zabite i rozparcelowane na części. Trudno mi więc oprzeć się wrażeniu, że wstrząs w przypadku prosiąt wynika tylko z tego, że się... nie opatrzyły. Jak skomentował ktoś na forum pod tekstem w GW: To musiał być szok. Okazało się, że mięso jest ze zwierząt. Skąd ataki na firmę - czy konsumenci oczekiwali, że Makro zrywa naręcza świńskich nóżek z drzew jak czereśnie? Czytam zarzuty o okrucieństwie, braku empatii przedstawicieli sieci i waham się, czy na pewno tak samo rozumiemy te słowa.

Chciałabym, żeby pakowane próżniowo prosięta nie trafiły w próżnię myśli. Chciałabym, żeby skłoniły do zastanowienia się, w jaki sposób nasze nawyki żywieniowe powiązane są z cierpieniem i zniechęciły do bezrefleksyjnych zakupów. Podzielam zdanie Jana Hartmana, który przymykanie oczu nazywa hipokryzją i argumentuje: (...) wydaje mi się, że ten produkt nie powinien być wycofywany ze sprzedaży, bo to sprzyja myśleniu "co z oczu, to z serca". (...) A taki widok prosięcia sprzedawanego w całości powinien po prostu dawać do myślenia. Decyzja należy do każdego z nas. Ale moim zdaniem powinna być świadoma.

Designerska świnka-skarbonka z Empiku

Co ciekawe, w sukurs moim wegetariańskim przekonaniom przyszedł dziś - wbrew własnym intencjom - Andrzej Morozowski w programie Tak jest w tvn24 (nie mam dziś szczęścia do wypowiedzi dziennikarzy tej stacji, rano Kuźniar, teraz on). W rozmowie z Hartmanem, który rozwijał myśl z wywiadu dla GW (podkreślając, że wybór, czy jeść mięso, czy nie, jest autonomiczną decyzją każdego człowieka), prowadzący sypał perłami typu: Niedługo zabronią nam ścinania choinek! Choinka też cierpi, kiedy jest ścinana albo Jesteśmy ludźmi dzięki temu, że jemy mięso, nawet ostatnio czytałem artykuły na ten temat... Ponieważ przy takim temacie można rzucić mięsem, podsumuję ostro: o, choinka!