Prosta historia o miłości

W zasadzie za całą recenzję wystarczyłby tytuł – bo debiut fabularny Arkadiusza Jakubika to właśnie prosta historia spleciona z wątków miłosnych. Dość błyskotliwa, zabawna, bez pretensji do targania emocjami widza czy rewolucjonizowania sztuki filmowej.

Film operuje paroma chwytami znanymi z kina (nie będę ich zdradzać, żeby nie psuć Wam przyjemności oglądania), jest jednak zrealizowany zgrabnie, opowiedziany w interesujący sposób (Jakubik dba o pomysłowe zakręty scenariusza) i dobrze zagrany. I po raz kolejny potwierdza, że Bartłomiej Topa to znakomity aktor (co zawsze mówiła mi Ania, która kiedyś – jeszcze przed premierą filmów Smarzowskiego – widziała go w teatrze ;-)

Rzecz dzieje się w pociągu – obserwujemy (a raczej słyszymy – bo na ekranie w tych scenach występują jedynie dłonie i głosy) dwoje ludzi, scenarzystów, którzy wspólnie układają prostą historię. Sprzeczają się przy tym i przekomarzają, bo oprócz wspólnego fachu, łączy ich nieudane małżeństwo...

Polecam Prostą historię jako przyjemny sposób na spędzenie popołudnia. I całkiem wdzięczną, odrobinę rzewną, opowieść o samym snuciu opowieści – zabawie scenariuszem, żonglerce elementami prawdy i fikcji. Nie wiem, czy nagroda na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni w konkursie niezależnym była zasłużona – nie widziałam pozostałych kandydatur – ale z pewnością Prosta historia to udany przykład kina autorskiego.

P.S. Nie wypada mi przemilczeć również udziału w filmie Magdaleny Popławskiej, która nie dość, że nieźle zagrała w Prostej historii, to jeszcze na dwóch festiwalowych seansach siedziała w kinie obok R., co z pewnością będzie stanowić jedno z jego najbardziej wyrazistych wspomnień z Kazimierza ;-)

P.S.2 Gdyby udało się Wam natknąć na Prostą historię o miłości – życzliwie podpowiadam, nie wychodźcie z kina przed zakończeniem napisów końcowych. Wiele osób na seansie w Kazimierzu popełniło ten błąd... ;-) Do usłyszenia!