Miękkie lądowanie

I wróciliśmy. Trochę rozkojarzeni po wszystkich wrażeniach ostatnich tygodni, trochę niepewni, co naprawdę widzieliśmy, która katedra pochodzi z jakiego miasta, gdzie kawa smakowała najlepiej, który pejzaż nas zachwycił, a który tylko przyśnił się w kryzysowym momencie na szlaku ;-) Trochę zmęczeni po wielogodzinnych marszach (i marszrutkach). Trochę wyciszeni po serii rozgadanych dni. Trochę rozpieszczeni słońcem, które towarzyszyło nam niemal bez przerwy. Trochę spłukani, a trochę podekscytowani perspektywą powrotu do własnej wanny.

A nade wszystko – owładnięci tym cudownym poczuciem, że przez dwa tygodnie świat nas nie dotyczył. Że codzienność odeszła na plan dalszy, przysłonięta nowymi, rozkosznymi dylematami typu: którędy najlepiej dojść do Wielkiej Rawki, czy na obiad w Biesisku zamówić „gryczanki-hryczanki” czy smażony ser albo w którą uliczkę skręcić we Lwowie. Taaak... Urlop to zdecydowanie jeden z najlepszych wynalazków ludzkości.

Ukłon w stronę czytelników Kieszeni, który czytają George'a R. R. Martina ;-)

Teraz więc – z głową pełną nieposegregowanych myśli, karkiem o trzy tony ciemniejszym od reszty ciała i turkusowym lakierem do paznokci u stóp (który przeszedł wiele podczas tej wyprawy) – dzielę się z Wami pierwszymi wrażeniami z wakacji.

Dokąd zaprowadziły nas nogi (14 szt.), kółka (8 szt.) i fantazja (niepoliczalna)? Oto zestawienie:

• Kazimierz Dolny – porcja festiwalu Dwa Brzegi. Smakowita, choć pozostawiła niedosyt. Upalne spacery, świetne spotkanie z Markiem Koterskim, charyzmatyczny John Henshaw...
• Bieszczady! Miejsce, w którym byłam po raz pierwszy w życiu, a które spełniło wszelkie moje oczekiwania. Bajeczne.
• Sanok. W przelocie, ale z mocnym akcentem w postaci galerii Beksińskiego. Polecam.
• Przemyśl. Miasto kontrastów, w którym ślady dawnej świetności nikną pod szarością i marazmem współczesności. Melancholijnie. W drodze powrotnej Twierdza Przemyśl i idylliczny zamek w Krasiczynie.
• Lwów. Pięknie, pięknie, pięknie. Ale i z gorzką pigułką (o tym później).
• Sandomierz. Miasto, które – jak wiecie – marzyło mi się od dłuższego czasu, a które ujęło mnie przytulnością. Wyśledziłam parę miejsc z Ziarna prawdy – z pewnością kryminalna relacja z Sandomierza pojawi się w Kieszeniach!

A teraz garść wspomnień wysypanych z torby.

Na zdjęciu (od góry, esem floresem):

1. Cywilizowany przewodnik po Lwowie. Oprócz niego na trasie wspierał nas stos mapek, ulotek, biletów i innych karteluszków.
2. Powieść wakacyjna (tu: Liczby Charona Krajewskiego). Prawdopodobnie będzie recenzja.
3. Torba wielofunkcyjna. Służyła jako damska torebka tudzież do transportu ziemniaków na ognisko.
4. Program Dwóch Brzegów. Jak co roku, żarliwie wymięty i pokreślony.
5. Bieszczadzka pocztówka. Jedna z niewysłanych.
6. Pomadka, która sprzyja perlistym uśmiechom. Jestem nałogową użytkowniczką pomadek ochronnych, więc ten gadżet przyjęłam z ochotą (że użyję określenia „przyjęłam” na akt wyłudzenia pomadki od hostessy browaru Perła).
7. Bilety tramwajowe z Lwowa. Niektóre nawet z tramwaju, który się nie popsuł.
8. Nakrętka – symbol dobra szczególnie pożądanego podczas górskich wędrówek.
9. Bilet z sandomierskiego kina. Rewelacyjne miejsce, na pewno jeszcze o nim wspomnę.
10. Chustka na głowę – niezrównany towarzysz górskiej wspinaczki.
11. Okulary przeciwsłoneczne. Nieco tylko zgniecione.

Tymczasem biegnę podsycać wakacyjny nastrój (bezkarnie mogę go utrzymać do poniedziałku wieczór). Do usłyszenia!

Jedyny leniwy dzień w bieszczadzkiej kwaterze. Ja się wyleguję, a Popielski śledzi zbrodniarzy. 

Na zakończenie znalezisko z Przemyśla – z dedykacją dla R!