Herbaciane (i inne) nonsensy

Ostatnio mam wrażenie, że wstaję rano, przychodzę do pracy i nagle porywa mnie tornado – które przerzuca mnie z miejsca na miejsce, wikła w osobliwe zadania, konfrontuje z różnymi ludźmi – i wypluwa wieczorem, nie w pełni świadomą, co się ze mną działo...

Próbuję trzymać się myśli, że to tymczasowe, że za jakiś czas wróci normalne tempo pracy, ale ze spokojem i opanowaniem bywa różnie. Wykorzystuję więc chwilę poczytalności, by napisać dla Was parę słów :-)

Przyjemna jest świadomość, że zaczęła się już wiosna. Krokusy otworzyły oczy, koty wymaszerowały z piwnic, a błękitne niebo obudziło we mnie apetyt na słoneczne podróże. Na przykład... takim samochodem!

Zdecydowanie marzy mi się jakaś weekendowa wycieczka... A póki co, wracam do pracy (kolejnej) i kawy (tym bardziej kolejnej).

P.S. Przy okazji przypomniała mi się historia, usłyszana dziś od kolegi z pracy. W jego poprzedniej firmie wszyscy narzekali na kiepską herbatę. Parzyli różne gatunki, kombinowali, ale za nic w świecie nie mogli się pozbyć przedziwnego posmaku... Zagadka została rozwiązana, gdy przyłapano jednego z pracowników, na... podgrzewaniu parówek w czajniku :-)

P.S.2 W ramach suplementu – czcionka dla zapracowanych! Obrazek pochodzi stąd, a podsunęła mi go Kasia K. – autorka Najbardziej Uskrzydlającego Komentarza w Kieszeniach ;-)