Zagubione inspiracje

Od pierwszego sezonu oglądam serial Lost. Pewnie dawno bym przestała, gdyby nie mój brat (patrz: drugi komentarz pod notką ;), który dzielnie dopinguje mnie do śledzenia kolejnych odcinków. W tej chwili jestem w plecy o kilkanaście – a tymczasem finał lada moment – ale moja opieszałość nie zmienia faktu, że uważam Lost za świetne widowisko telewizyjne.

Nie jestem wielką fanką wątków fantastycznych ani wszelkiej maści zjawisk nadprzyrodzonych w serialach, ale w tym przypadku zostały one bardzo zgrabnie wplecione w fabułę. I choć finał z pewnością nie rozstrzygnie wszystkich tajemnic, nie usatysfakcjonuje wszystkich widzów, to naprawdę cenię scenarzystów LOST za pomysłowość i konsekwencję w prowadzeniu opowieści. Niezależnie od tego, który sezon oglądałam, co krok zaskakiwały mnie nawiązania do motywów z poprzednich serii, do epizodów, które rok wcześniej przewinęły się na dalszym planie, pozornie nie zwracając niczyjej uwagi. Podoba mi się, że twórcy serialu dbają o to, by wątki się zazębiały, szanują uważnych widzów i kreują historię, która wygląda na spójną i przemyślaną*.

Tym, którzy szukają wciągającego serialu z barwną galerią postaci drugoplanowych, polecam więc Lost (z zastrzeżeniem, by nie zniechęcać się po kilku pierwszych odcinkach). A wszystkim pozostałym serwuję oryginalne plakaty inspirowane serialem. Mój faworyt to oczywiście projekt liczbowo-typograficzny! Autorem jest Ty Mattson.- - - - -
* Tu od razu przypomina mi się inny serial – oglądany z R., Prison Break – gdzie odnosiłam wrażenie, że każdy kolejny odcinek pisany był przez inną osobę. Z wyraźnym zastrzeżeniem, by ta osoba nie oglądała poprzednich.