Garść przyjemności 2

A jednak! Z braku czasu i nieustającej chęci rejestrowania pozytywnych zdarzeń, choćby lakonicznie, postanowiłam kontynuować cykl przyjemności. Nie będzie pojawiał się w  stałych odstępach czasu – ot, wtedy, kiedy spiętrzy się parę wrażeń nie do zapomnienia.

Za każdym razem zapraszam Was oczywiście do wypisywania własnych przyjemności – zafundujmy sobie w Kieszeniach zbiorową autoterapię! A oto moje przyjemności z ostatnich dni i tygodni:

1. Kwadrans dziś, pod zielonym parasolem, w ogródku którejś warszawskiej restauracji. Po służbowym spotkaniu, po ustąpieniu bólu głowy, który dręczył mnie od rana, a przede wszystkim – po wyczerpującym i żmudnym zeszłym tygodniu. Przyjemny cień, niebieskie niebo nad głową, a w głowie – świadomość panoszącego się już lata.

2. Wyjście do teatru w ramach Pierwszego Kontaktu – nowego toruńskiego festiwalu. Spektakl Koza, albo kim jest Sylwia? (gościnny występ Och-teatru z Warszawy) wprawdzie okazał się mocno rozczarowujący, ale cudowna gra aktorska zrekompensowała scenariusz. Zachwycili mnie właściwie wszyscy – Maria Seweryn (za którą do tej pory nie przepadałam), Piotr Machalica, Bartłomiej Topa... Jedynie Radosław Jamroż zupełnie mnie nie przekonał – ale mogę się mylić, bo akurat jemu przyznano później nagrodę jury ;-)

3. Mecz Osasuna Pampeluna vs Elana Toruń (a właściwie jego druga połowa, bo tylko na nią się załapałam). Wspominam miło, bo całe 45 minut spędziłam na żywiołowej dyskusji z monmarem na temat Pierwszego Kontaktu. (Natomiast ci, którzy byli na pierwszej połowie, mieli okazję widzieć „pierwszą w historii stadionu" meksykańską falę w wykonaniu monmara!)

4. Pieczyska, czyli chwile z R. spędzone nad jeziorem. Krótkie, lecz łakomie pożerane.

5. Zachwycające Obsoletki Justyny Bargielskiej. Bez wątpienia na ich temat powstanie oddzielny wpis.

6. Seans Social network Davida Finchera po którymś z męczących dni powszednich. Bardzo dobry film – wciągająca historia i soczyste postaci. Serdecznie polecam. (Jak widać, przyjemności będą się nieraz zmieniać w mikrorecenzje.)

7. Kawa z lobbystkami. Relaksująca i utrzymana w tym klimacie kobiecych rozmów, za którym przepadam.

8. Osobisty coaching w pracy, czyli motywujące rozmowy samodoskonalące ;-)

9. Nowe koty w rodzinie. W różnych kształtach, kolorach i konfiguracjach. Niezmiennie skuteczna recepta na poprawę humoru.

10. Poziomki w ostatnią niedzielę u rodziców – pachnące, zrywane prosto z krzaka.

11. Spontaniczny sobotni seans (3xs) Uwikłania w reż. Jacek Bromskiego, z Magdą, Pawłem i R. Frapująca opowieść. Podobał mi się wątek kryminalno-śledczy, zdecydowanie mniej – romansowy. Przymykając oko na grubą krechą rysowane relacje damsko-męskie, myślę, że warto dać się ponieść tej misternie splecionej historii. Zwłaszcza jeśli lubimy kryminały. Aha, duży plus dla aktorów – Maję Ostaszewską to kocham ogólnie i po całości, ale przyjemnie zaskoczył mnie też Krzysztof Pieczyński, bardzo podobał się Andrzej Seweryn, Krzysztof Globisz (choć obecny krótko), Krzysztof Stroiński...

12. Instytut Jakuba Żulczyka, czyli napoczęty dziś rano i czytany po drodze thriller (zdaje się, bo któż wie, co z niego wyniknie?). Sprawnie napisane, wciągające czytadło. Kupione dla R., ale jako że on wyjechał, nie mogłam się powstrzymać... (jeśli to czytasz, mój drogi, to prezent mi się udał, mówię Ci!)

Wyszedł mi tuzin – teraz pora na Was!