Twarda Warda

Zamówiłam tę książkę parę miesięcy temu w uniwersyteckiej bibliotece, kiedy egzemplarz figurował tam jeszcze tylko wirtualnie. I nie mogło być lepszego momentu na otrzymanie Dziewczynki, która widziała zbyt wiele, niż ubiegły weekend. Czas, który miałam zaplanowany co do minuty, rozpięty między czterema różnymi rodzajami obowiązków, i po którym (a właściwie – już w przerwie poniedziałkowej konferencji) rzuciłam się w wir lektury. Oczekując błyskawicznego zaangażowania, uwolnienia myśli od pracy, szybko działającego leku na sfatygowany umysł.

I dostałam to. Być może pamiętacie, że kiedyś dzieliłam się z Wami swoją receptą na idealne czytadło. Podkreślałam, że oczekuję frapującej historii – za to nie spodziewam się np. że książka zabawi w mojej głowie na dłużej (i nawet nie wykazuję w tym kierunku przesadnej gościnności ;-)

Dziewczynka, która widziała zbyt wiele z pewnością wpisuje się w tę charakterystykę, bo pochłonęła moją uwagę w lot. Choć podobała mi się mniej, niż Nikt nie widział, nikt nie słyszał tej samej autorki. Pamiętam, że tamta powieść mnie poruszyła (może dlatego, że zaginięcie bliskiej osoby figuruje w mojej głowie na jednym z pierwszych miejsc wśród możliwych życiowych potworności), a tu, mimo nie mniej dramatycznej fabuły, wydawałoby się – dramaturgicznego "pewniaka" (przemoc wobec dziecka), nie opuszczało mnie wrażenie pewnego wystudiowania, akademickiego tonu, historii, którą owszem, rozumiem, ale w którą niezupełnie wierzę. Przykładem finałowa decyzja głównej bohaterki, dla mnie ciut wydumana.

Niemniej książka spełniła swoje zadanie – ostatnie sto stron, gdy Warda stopniowo rozwiązuje wszelkie sekrety i ujawnia przykurzone wspomnienia, czytałam z wypiekami na twarzy – więc polecam ją do pociągu, na plażę czy do niezobowiązującej, weekendowej lektury (mimo twardej tematyki). Chętnie sięgnę też po kolejne powieści Wardy, która wyrasta w moim prywatnym rankingu na jedną z najlepszych autorek polskich czytadeł.

P.S. Okładkę wstawiam niechętnie, bo kojarzy mi się z masowymi produkcjami literackimi z cyklu rodzinne dramaty. Nie zniechęcajcie się ;-)